Peru | Verborgen Incasteden

Vlucht Amsterdam-Lima

Na aankomst in Peru, transfer naar het hotel.

Vlucht Lima-Cuzco

Vroeg opstaan voor de transfer terug naar het vliegveld. Vlucht naar Cuzco, gelegen op 3399m hoogte.
transfer naar het hotel. Verder een dag om het rustig aan te doen en te acclimatiseren, de hoogte kan zich doen gelden.

Cuzco (city-tour en/of musea)

Een dag om wat sightseeing te doen, of evt een museum te bezoeken. Vrije dag.

Cuzco

Nog een dag om wat sightseeing te doen, of evt een museum te bezoeken. Vrije dag.

Cusco - Cachora - Playa Rosalina

Vanuit Cusco rijden we over de weg naar Abancay via de Abra Huilque naar Cachora. Onderweg rijden we door de ruige kloof van de Apurimac en zien een eerste glimp van de Salcantay. Cachora ligt in een vruchtbaar zijdal van de Apurímac-kloof en kijkt aan tegen de eerste (zuidelijke) keten van de Cordillera Vilcabamba, met als hoogste top de Nevado Padreyoc (5771m)
Zo´n 1500 meter lager stroomt de Apurímac door zijn imposante en ruige canyon. Volg de weg tot het hoogste punt bij een markante rotspartij (Capuliyoc, 9,5 km, 2800m, 3 uur) In drie etappes met lange slingers langs de steile grashelling daalt het brede pad af in de kloof. Het kamp ligt in een fruitboomgaardje met chirimoyaboompjes (een heerlijk zoete vrucht) en een fonteintje. (1930m, totaal 6 uur, 16,7 km)

Playa Rosalina - Marampata

Vanaf Playa Rosalina daalt het pad 400 meter af naar de kolkende rivier (1570m, 1 uur), waarover tegenwoordig een robuuste hangbrug is gebouwd. Over deze rivier hing in de Incatijd de beroemdste queshuachaca (hangbrug van gras) als deel van de Incatrail langs de lengteas van de Andes.
Vanaf de overkant was al te zien hoe het kundig aangelegde pad tussen de steilste stukken door kronkelt. Tijdens de klim van 1300 meter naar de bovenrand van de kloof loopt bijna geen meter vlak en bij zonnig weer biedt de overwegend struikachtige begroeiing nauwelijks beschutting. Bij een diep in de flank ingesneden beekje op zo´n 2700 meter hoogte houdt het gekronkel even op en traverseert het pad met een iets minder steile hellingshoek naar nieuwe zigzags door een restantje nevelwoud. Toch nog plotseling zien we vanaf de hoek (2850m, 5 uur vanaf de brug) op bijna dezelfde hoogte de ruïnes van Choquequirau liggen, op een kam boven een beboste bergwand. (2850m, 6 uur, 10,3 km). Op deze vlakte zullen we de nacht doorbrengen.

Marampata - Choquequirau

De ruïnes lijken al vlakbij, maar dat is bedrieglijk, want het pad door de beboste flank daalt tussendoor meer dan 200 meter af. In de berm van het nevelwoud staan echter prachtige bloemen en orchideeën. De laatste steile meters voeren naar een terras waarop vandaag zal worden gekampeerd en waar een watertappunt en toiletplaats voorhanden zijn (ruim 1 uur lopen vanaf het vorige kampement). Na twee stevige loopdagen hebben we vandaag een kort looptraject, zodat er ruim tijd is om de ruïnes van Choquequirau te bewonderen. Er staan gebouwen met meerdere verdiepingen, er is een prachtig gerestaureerd aquaduct, een zonne-observatorium en strakke terrassen. De stad is nog altijd niet helemaal uit het nevelwoud vrijgehakt. Machu Picchu-ontdekker Hiram Bingham liet zich hier in 1909 inspireren voor zijn latere expedities. Nog altijd is het mogelijk om alleen door deze mysterieuze stad te dwalen. Net als over Machu Picchu is er over Choquequirau weinig bekend en dat heeft geleid tot veel speculatie. Wellicht is Tupac Amaru, de laatste Inca, er opgegroeid. (3100m)

Choquequirau - Pincha Unuyoc - Rio Blanco

De weinige bezoekers van Choquequirau keren gewoonlijk via dezelfde weg in twee dagen terug naar Cachora. De tocht wordt vanaf hier avontuurlijker en steekt de komende week de Cordillera Vilcabamba over, over vaak smalle paadjes door steil nevelwoud, hooggelegen valleiflanken en passen. De woeste en diepe canyon van de Apurímac past bij een rivier van dat formaat, maar dat we voor de onbeduidende Río Blanco een nog groter hoogteverschil moeten overbruggen is ronduit verrassend (1050 meter omlaag en op dag 5 en 6 gezamenlijk 1900 meter omhoog!). Alleen prettig haalbaar zolang de krachten goed worden verdeeld.

Deze loopdag begint met een klim van 300 meter (1 uur) door het dichtgegroeide nevelwoud, voordat zo´n 600 meter moet worden afgedaald naar de prachtig overgroeide ruïnes van Pincha Unuyoc. De gids en arrieros moeten het pad bijwerken met hun kapmes. Sommige bomen zijn overladen met epyfieten zoals bromelia´s, varens, (baard)mossen en orchideeën en andere bloemen. Als we de hoek omgaan, begint het pad direct te dalen. Al snel maakt het nevelwoud plaats voor uitgestrekte grasflanken met struikenbosjes. Er zijn verschillende kleine weides voor een rustpauze. In een van de bosjes ligt de overwoekerde ruïne van Pincha Unuyoc (=Señal de agua of een teken van water), die de moeite van het bezichtigen zeer waard is (ca. 2500m). Door de aanwezigheid van water groeien er reeds behoorlijke bomen over de ruïnes die het een bijzondere indruk geven als ware het een verborgen Spookstad. Het laatste stuk naar de Río Blanco voert langs een droge en erosiegevoelige helling met een wat slipperig en steil pad. Door de gedeeltelijk drooggevallen rivierbedding wandelen we naar ons kamp op een strandje aan de overkant van de Río Blanco (6 uur, 1800m).

Rio Blanco - Maizal - Qorihuayrachina

Na ons heerlijk opgefrist te hebben in de beek beginnen we vandaag aan een flinke klim naar Maizal. Deze steile schaduwhelling is overwoekerd door nevelwoud, waardoor een smal paadje loopt. Het pad stijgt aldoor en biedt slechts weinig plaatsen waar de muildieren kunnen passeren.
Na zo’n 1000 hoogtemeters arriveren we bij Maizal, met twee huisjes op de bergkam van de Cerro Corihuayrachina (3 – 3,5 uur), onze kampeerplaats voor vandaag (2820m). Hoger boven ons kamp bevinden zich de overwoekerde ruines van Qorihuayrachina. Deze ‘nieuw ontdekte’ ruïnes zijn in 2002 onderzocht. Het is nog niet duidelijk wanneer er hier gewerkt zal worden om de ruïnes vrij te krijgen van de dichte nevelwoudbegroeiing. Hier is tijdelijk nog geen budget voor, maar het kan zijn dat wanneer u zich daar bevindt men al bezig is om ook deze ruïnes ‘tevoorschijn’ te toveren uit de dichtbeboste bergkam. Voor de liefhebbers die nog even door willen klimmen (ongeveer 2 uur) kunnen de ruïnes bezocht worden.

Maizal - Minas Victoria

Na het bezoek van de prachtsite Qorihuayrachina, die u het gevoel geeft zelf een nieuw ruïne complex te hebben ontdekt, gaan we weer verder voor het tweede klimtraject door het nevelwoud om boven de boomgrens uit te komen. Verschillende kleine paadjes komen – steil of minder steil – allemaal weer op het hoofdpad uit, dat eindeloos verder lijkt te kronkelen. Na het passeren van een oude mijningang (3300m, 2-3 uur) komt het einde in zicht, al rest nog een klim van 400 meter naar het kamp dat juist boven de boomgrens en onder de pas van de Minas Victoria ligt (2 uur, totaal 4-5 uur, 3700m). Dit kamp is weer even frisser, maar de prachtige uitzichten met een indrukwekkende zonsondergang, bij stabiel weer, vergoeden alles.

Minas Victoria - Vallei Yanama

Na de steile klim naar Choquequirau en de twee pittige klimtochten van de afgelopen twee dagen rest nog maar een kort stukje naar de eerste bergpas, Abra Minas Victoria (ca. 4000m) Bij helder weer loont het om – ondanks de ochtendkou en vermoeide benen – vroeg te vertrekken en boven op de pas te genieten van het adembenemende uitzicht. Het panorama strekt zich uit van het kolossale Pumasillo/Sacsayrayoc-massief (5991m) in het noorden tot aan het vergelegen massief van de Panta (5667m). De rotsen op de pas zijn begroeid met puya´s. Kort voorbij de pas, passeren we de ingang van de Victoria-mijn, waar onder meer zilver en lood werden gedolven.

Vallei Yanama - Abra Apacheta - Hornopampa

Vandaag wandelen we in rustig tempo door de vallei van de Yanama rivier naar de 4690 meter hoge bergpas Abra Apacheta. We komen pal onderlangs de gletsjers van de Nevado Padreyoc (5771m), die vrij tam ogen. Een pittige klim naar de pas, maar bij helder weer zien we ook al de witte, steil oprijzende piramides van de Salcantay (6271m) en Humantay (5910m), met rechts de Pico Soray, een halve eeuw geleden voor het eerst beklommen door de Nederlanders Egeler/De Booy. Aan de andere zijde van de pas gaat het geleidelijk naar beneden, tot aan Hornopampa (7 uur, 3280m)

Hornopampa - Colcapampa

Na de lange dag van gisteren gaat het vandaag weer wat rustiger aan, met een aangename afdaling en een lichte stijging op het traject, richting de aangename groene vallei van Santa Teresa, waar we constant zicht op hebben. Langs de Río Totora dalen we af naar het warme Colcapampa, waar de Totora uitmondt in de Rio Santa Teresa. De tropische vegetatie is er weelderig en met wat geluk spotten we kolibries en parkieten. Bij de brug zijn warmwaterbronnen, waarin we kunnen baden (Colcapampa, 4-5 uur, 2820m).

Colcapampa - Huaracmachay

Vandaag staat er weer een behoorlijke klim op het programma. We verlaten het subtropische Colpapampa en stijgen geleidelijk verder door de weelderige bloemenomgeving met orchideeën en vele vogelsoorten. Hogerop in de Humantay kloof komen we weer boven de boomgrens. Boven ons de schaduwen van de ijsreus Salcantay, de meest indrukwekkende berg van het gebied. We kamperen in Huaracmachay (7 uur, 3835m)

Huaracmachay - Apacheta Humantay - Salcantaypampa

We staan vroeg op en beginnen aan de klim naar de Humantaypas met de zon in ons rug. Elke stap brengt ons dichter bij de spectaculaire Salcantay, die door de lokale bevolking wordt aanbeden als apu, berggod. Het uitzicht wordt steeds wijdser. Op de 4510 meter hoge bergpas tussen de Salcantay en de Humantay staan apachetas (steenmannen), opgericht door voorbijgangers na een gebed aan de apu voor een veilige doorgang. Na de 4 uur durende klim tot de pas dalen we af en passeren we het moreneplateau bij het prachtige gletsjermeer Salcantaycocha, vlak onder de pas. Van hier dalen we verder tot Salcantaypampa, het hoogste kamp van de trek. (6 uur, 4120m)

Salcantaypampa - Incachiriasca - Pampacahuana

Inmiddels zijn we voldoende geacclimatiseerd voor de hoogste pas van het traject en de verreweg spectaculairste hooggebergte-etappe: die over de 4880 meter hoge pas Incachiriasca ten zuiden van de Salcantay. De route voert voornamelijk over (soms ongebaand) met gletsjerpuin bezaaid terrein. Bij onbewolkt weer zijn de uitzichten adembenemend. We dalen af door een vallei waar veel alpaca’s en lama’s grazen, tot aan de gemeenschap Pampacahuana waar een mooie plaats is voor het kamp. (7-8 uur, 3850m)

Pampacahuana - Huayllabamba

We komen weer in groen en bewoond gebied. De stenen kralen worden door de Indiaanse bergboeren gebruikt om het vee bijeen te drijven. We dalen af door de vallei van de Pampacahuana rivier, waar zich ook een Inca kanaal van ongeveer 1 km. lengte bevindt. Lagerop liggen de ruïnes van het Incafort Paucarcancha. Na een bezoek aan dit complex dalen we nog even verder tot aan Huayllabamba, de eerste etappe van de klassieke, maar ook populaire en gereguleerde Incatrail naar Machu Picchu.

Vanaf hier moeten we kamperen op aangewezen plekken met eenvoudige toiletten en prullenbakken, waar toezicht wordt gehouden door parkwachters. Berg skistokken diep in de plunjezakken, want deze zijn niet meer toegestaan op de Incatrail. De metalen punten beschadigen het oude plaveisel. Misschien is alle organisatie een domper na de rust in de eerste 10 dagen, maar als u zich erop instelt, valt dat mee. Het voordeel is bovendien dat u kunt genieten van een biertje of een glaasje fris. Het mag hier in het hoogseizoen dan wel druk zijn, maar een oplettend oog merkt nog voldoende bijzondere bloemen en vogels op en ik heb er toch ook weleens een Andesbrilbeer gehoord. In Huayllabamba nemen we afscheid van onze ezeldrijvers en paarden, want vanaf hier kunnen we alleen verder met dragers (6 uur, 3000m)

Huayllabamba - Warmiwañusca - Quebrada Pacamayo

Vanuit Huayllabamba voert een steil pad omhoog naar de 4200 meter hoge bergpas Warmiwañusca. Voor niet-geoefende en niet voldoende geacclimatiseerde Incatrailers is hun hoogste punt een heuse martelgang. Warmiwañusca betekent in het Quechua: de pas van de dode vrouw. Maar na alle passen die wij achter de rug hebben is het weliswaar nog een stevige klim, maar geen uitputtingsslag. Vanuit het agrarisch gebied rond Huayllabamba en door een stukje prachtig, maar steil nevelwoud met kronkelige queñual-boompjes bereiken we een open plek. Als we weer op adem zijn, wandelen we langs de kale grashellingen naar de pas. We kamperen in de vallei van de Pacamayo (3600m) of een uur verderop bij de ronde ruïne Runcuracay.

Quebrada Pacamayo - Abra de Runcuracay - Wiñayhuayna

De Koninginne-etappe van de Incatrail. Een korte klim naar de 4000 meter hoge Abra de Runcuracay met een hopelijk prachtig uitzicht op de Pumasillo en de Abra Apacheta, waar we overheen zijn gekomen. Vervolgens dalen we af over een authentiek Incapad naar de ruïne van Sayacmarca. Elk volgende archeologische complex is spectaculairder, tot we in Machu Picchu staan. Van Runcuracay klimmen we geleidelijk door het nevelwoud naar een laatste ‘pas’ van 3700 meter. De Incatrail wordt nu op zijn spectaculairst met een huizenhoog opgebouwd pad, steile trappen en zelfs een tunnel. Vanaf het omvangrijke complex Phuyupatamarca dalen we over een pas in de jaren zeventig ontdekt pad met duizenden treden door het nevelwoud af naar het prachtige Wiñayhuayna, met half-rondlopende terrassen, als van een tribune. Vlakbij is een hostel/refuge met faciliteiten en zelfs een restaurant (2700m) Wij zullen gewoon overnachten in tenten in de daarvoor aangewezen kampeerplaatsen.

Wiñayhuayna - Machu Picchu - Aguas Calientes - Cuzco

Veel mensen willen de zonsopkomst in Machu Picchu meemaken, maar gewoonlijk is het ‘s nachts en ‘s ochtends mistig in het nevelwoud. Desondanks vertrekken de meesten in het donker vanuit Wiñayhuayna (pas op steile afgrond). De Zonnepoort Inti Punku, wordt via een steile trap bereikt. De meeste Incatrailers willen hier wachten tot het opentrekt en in de diepte Machu Picchu wordt onthuld. Over een panoramapad daalt u vervolgens af tot in de wereldberoemde ruïnestad (2400m)
Ook in Machu Picchu zijn veel regels om de grote bezoekersaantallen te reguleren en de schade van het toerisme zo beperkt mogelijk te houden. De rugzak moet tegen (geringe) betaling worden afgegeven bij de garderobe (houdt camera’s, papieren en geld bij u). De trekkinggids en begeleider van de trektocht zijn niet bevoegd om rondleidingen te geven. Lokale gidsen verkondigen in alle talen geaccepteerde en minder geaccepteerde verklaringen voor deze mysterieuze stad, die in de tijd van Inca Pachacutec. Machu Picchu was niet de laatste stad van de Inca’s. Vilcabamba ligt veel dieper in de jungle. De gidsen hebben hun mond vol van Hiram Bingham, die in 1911 door lokale boeren op deze ruïnes werd gewezen en het bestaan ervan wereldkundig maakte.

’s Middags dalen we af naar Aguas Calientes met een van de frequent rijdende busjes (2000m) Vanuit Aguas Calientes beginnen we aan de beroemde treinreis langs Ollantaytambo en over de hoogvlakte van Chinchero naar Cuzco, waar we ’s avonds laat aankomen.

Cuzco - Lima

Terugvlucht vanuit Cuzco naar Lima. U vliegt later op deze dag terug van Lima naar Amsterdam.

Nederland

Aankomst op Schiphol.